29.9.05

Post va ser que sí

Sí. Al final lo he hecho.

El recurso pretencioso de escribir (y mantener, buf) un blog.

Como si tuviese algo que decir... aunque eso no es estorbo para algunos (mis más sinceros saludos, señor nadador, si es que esta leyendo esto)

Atribuid la iniciativa al aburrimiento, más que a la vanidad.

En serio, tras ya algunos meses viendo que mi querido compañero de piso, el principe albino Elric de Melniboné, mantenía su bitácora digital con una cierta regularidad y éxito, me he decidido a dar el salto. Ahora esas chorradas que sólo acostumbraba a pensar, o a escribir en libretas guardadas bajo siete cerrojos, estarán en Internet y a la vista de todos... maravillas de la tecnología.

Esta será mi pequeña contribución a la miserias de la humanidad hasta que el cambio climático nos arrase a todos, o hasta que me canse, lo que venga primero. Os prometo que intentaré ser lo mas ameno posible mientras el experimento dure.

A priori, este huequecito en blanco se irá llenando de pensamientos idiotas, comentarios sobre cómics y libros que vaya leyendo, desbarres y alguna que otra batallita personal. El que quiera porno, que siga buscando en Google.

Y aquí empieza mi carrera para desbancar como blog menos leído a ese que escribe un nativo de Papúa-Nueva Guinea en un idioma que sólo habla él. Es un camino más corto si lo pavimento con chistes malos. Deseadme suerte.

4 comentarios:

O Nadador dijo...

Ante todo gracias (ou grazas que se dirá no xornal en galego máis importante de Europa) e moita sorte na túa andaina no Bloguerismo que, como sabes, é unha rama estrema do exhibicionismo. Supoño que é un saúdo cariñoso pero non sei que pensar nun blog que se chama "A metro escaso del cinismo"... Vexo tamén unha homenaxe no título a unha canción de Jesús Vázquez.Sospeitoso.
Non te preocupes polo da periodicidade. Se o blog te resulta atractivo acabarás actualizandoo sen darte conta. En moitos sentidos é coma un fillo: necesita atencións constante e sempre hai algún comentario por aí que dará pé a polémicas sobre Alonso ou a Rockdeluxe.
Chegará un momento en que teñas a necesidade irrefenable de verquer no blog ese pensamento brillante que tiveches no teu sofá mentres vías a Carme Chaparro (non me refiro a ese pensamento, senón a ese outro...). Momento no que te darás conta de que o que pensabas é unha chorrada e que escribes moito peor do que pensabas e te expresas coma un orangutan borracho de Vodka. Polo menos esa é a miña experiencia.
Dous consellos: pon palabra antispam nos comentarios e comenta noutros blogs para ter comentarios. Ese tío de Nova Guinea comeza a ter moitos amigos e algúns saben idiomas e teñen internet...
En definitiva deséxote sorte.

Anónimo dijo...

Arturo soy espe , animo q por algo se empieza , no entiendo los vinculos de la página q estan en inglés!! sauddossssss

elduende dijo...

Gracias (ou grazas, como din no xornal en galego máis importante da galaxia) a vostede polos seus consellos, amigo nadador. A súa longa experiencia como blogueiro-exhibicionista é ben recibida. E ten razón, escribo como un oragután borracho, pero de xenebra con tónica, que apetece máis. Espero velo moito por aquí.

Gracias (ou grazas) también a ti, Espe, me alegro de tener noticias desde tu exilio en Mondoñedo.Pero fíjate bien, de los tres links que he puesto, sólo hay uno en inglés. El primero es en castellano viejo y el último en gallego (haz clic en éste, si no lo conoces ya, creo que te va a molar)

arda dijo...

post cuanto ha llovido desde entonces!!
los comentarios que te hacia o narrador (bueno, lo que llegado a entender...) creo que a mi tb me estan pasando.
Por ejemplo, ahora me da por entrar a los primeros posts de los blogs que leo regularmente, llámale curiosidad o cotilleo