27.1.07

Litografías

Algún genio ha dibujado lo que ustedes ven aquí arriba en las paredes de un edificio de Mitrovica, ciudad kosovar. Seguro que ha Coca-Cola no le ha hecho ninguna gracia. El mediador internacional de la ONU, por su parte, ha declinado pronunciarse al respecto.

Pintar en las paredes es arriesgado, y no sólo porque la Policía te pueda hacer una cara nueva. A no ser que vivas en una ciudad como Santiago DC, donde el Ayuntamiento tiene una furia limpiadora sin par, lo que allí escribas quedará fosilizado y descontextualizado durante años, lustros y puede que décadas. Así que más vale que sea una buena idea.

Esta lo es, sin duda, pero recuerdo cientos de "¡Non ó convenio colectivo!" y "Rivaldo Traidor" espolvoreados por los barrios de Lacoru, que resultaban francamente ridículos cuando la noticia que los había motivado llevaba diez años caducada.

También recuedo que, durante unos meses, pequeños lumpen-proletariats llenaron los muros de amenazas contra un tal Clemente de los Mallos, chivato de Policía. Como las pintadas se mantuvieron impertérritas durante unos seis o siete años, Clemente llegó a convertirse en una referencia de la cultura pop local, algo que sin duda estaba lejos de la intención de los creadores de los graffitis.

Pero mi favorito de todos los tiempos es un canto de despecho y surrealismo que está implantado en un muro de Orillamar desde que yo tengo memoria. Reza así, literalmente: "Pelirroja Merchi, cuanto peor está de quien te rodeas, más disfrutas". Mujer de armas tomar, esta Meredes, para destrozarle así a un hombre el corazón y la sintaxis ¿O tal vez fuese una antigua amiga, entre celosa y preocupada por el declive moral de su convecina? Nunca lo sabremos, pero no puedo dejar de imaginarme al autor/autora de ese verso, con 50 años y dos hijos, pasando por delante de su obra y sacudiendo la cabeza: "Mira que era yo flipado/a de joven".

5 comentarios:

Anónimo dijo...

nah, a mi la pintada que más me ha gustado en una pared es la de :

"¡Volveré!"

Así bien grande, y en la pared, igual no impresiona.

moucho branco dijo...

a mítica pintada esa de orillamar tamén a min me chamou a atención a primeira vez que a vin, que historia terá ese anaco de surrealismo mural?... :P

Sol Costas dijo...

Cousas de O Grove, Crónicas de un pueblo.

Dirixentes do PP levan ao xulgado a dous blogs de Cambados e O Grove.
Desde fai xa algún tempo proliferan en Internet as páxinas web, blogs e foros nos que cuestiones de política municipal arousá son as protagonistas dos debates. Lugares nos que os veciños non teñen reparos á hora de criticar actitudes e obras dos gobernos locais e, ás veces tamén, dos partidos da oposición. Cambados e O Grove protagonizan un gran número destes espazos e, os seus dirixentes, a maioría das críticas. Pero o que a uns lles fai graza, a outros non lles gustou nin un pelo. Dirixentes do PP destas dúas localidades levaron ao xulgado aos blogs camba2.blogspot.com e ogrobe.blogspot.com.

O blog do Grove recolle noticias da información local, con comentarios que engade o propio autor da páxina. A eles súmanselles tamén as opinións dos internautas que, libremente, escriben en cada unha das noticias.

http://ogrobe.blogspot.com/

Anónimo dijo...

Un enorme hit dos graffitis políticos nas paredes do barrio ourensán de San Francisco. Era o ano 1992 (situádevos mentalmente, que pasaba nese ano?...) E a pintada dicía...

"Se traspasan puertas. Razón: Sr. Corcuera"

Anónimo dijo...

No sé si te habrás fijado, pero algún desaprensivo ha pintado por encima del "graffiti" de Merchi. Sin embargo, quedará siempre en la memoria y el corazón de los usuarios de las líneas de buses 4, 5, 6, 6A, 7 y 11.
Por cierto que, en el Instituto "Menéndez Pidal" (Zalaeta, vamos), no lejos del rechazo al "convenio colectivo", había una pintada sobre la guerra de Afganistán... que comenzó el Ejército Rojo en 1979 (en 1995 Bien Laden y los talibanes no eran tan conocidos como hoy). Salud.