22.5.06

¿Es grande ser friki?


Amigos, tantos años encerrados en nuestras mazmorras de papel, sacando brillo a nuestros sólidos platónicos, leyendo tebeos e inacabables sagas de fantasía heroica, tramando planes para dominar el mundo... y ahora resulta que estamos de moda.
No, no estoy loco. El éxito de Peter Jackson debería habernos hecho sospechar, igual que esa manía de Hollywood de adaptar cómics de super-héroes. La segunda trilogía de Star Wars también fue una pista, pero la ignoramos. Y ahora, ahora Lordi gana Eurovisión, el EP3 nos dedica una portada, este jueves es el Día del Orgullo Friki y hasta Elric sale del armario en público. Ser friki es lo más, maldita sea.

Nos guste o no, todos esos pseudofans de Tolkien que no saben quien es Tom Bombadil han venido para quedarse (al menos, durante las 15 semanas lunares que dura una moda, de media), así que lo mejor es aprovechar para ganar adeptos a la causa, no sea que por la pataleta acabemos convertidos en símbolos caducos como los rastafaris… tiemblo de sólo pensarlo.

Queréis ser frikis, ¿eh, amigos modernillos? Pues no perdáis ocasión. En primicia y en exclusiva, A metro escaso del cinismo os ofrece un sencillo curso de frikismo en cinco cómodos pasos:

1.- Busca la librería especializada en cómics y juegos más cercana a tu casa. Permanece allí todas las horas que hagan falta hasta que el librero ya no te intimide y entiendas el patrón de conducta de los demás clientes.

2.- Cuando veas una película de incluya combates de espada, recuerda gritar: ¡Crítico! cada vez que el protagonista elimine a un enemigo de un solo golpe.

3.- Regístrate en un foro de internet. La temática da igual siempre y cuando más del 40% de los usuarios tengan elfos y/o personajes de manga como imagen avatar. Escribe mensajes al menos 10 veces al día y quéjate por todo.

4.- Cómprate cuatro o cinco camisetas en www.ropafriki.com y otros tantos pantalones vaqueros de mercadillo. Tira el resto de tus prendas y recuerda no cambiarte muy a menudo.

5.- Elige una película que haya ganado más dinero por venta de merchandising que en taquilla … o un cómic (vale cualquiera)… Extrae diez o doce frases lapidarias de los diálogos y repítelas compulsivamente en tus conversaciones. “Confía en la fuerza, joven padawan” “Ya sé kung-fu”, etc.

Y, sólo esta semana, como promoción especial, el autor de estas líneas, considerado friki total por fuentes fiables, se alquila como acompañante para fiestas, bautizos y comuniones. ¡Por sólo 50 euros la hora, presume de tener un auténtico amigo raro-raro! ¡Estarás más a la moda que nadie!... ¿Ha colado? ¿ha colado?

No, bueno, ahora en serio. Dirán lo que quieran, pero cuando llevo a una chica a mi casa lo normal es oír: “¿pero todo eso de la estantería son cooomics?”. Y no, por ejemplo: “vaya, ¿tienes lo último de Muñoz y Sampayo? Gran obra, mala edición”. Cuando me suceda lo último, me creeré que ser friki está de moda.

Y, además, me casaré con ella.

14 comentarios:

O Breogán de Gáidil dijo...

Eu son friki e orgulloso de selo. Non cumplo a norma de ser friki especializado, posto que son friki de moitas cousas.

E a ver se tes sorte co de casar. Eu tívena e estou cunha moza que é moi moi friki. Moitísimo menos ca min, pero moi moi friki.

Anónimo dijo...

Demoledora coda final a deste post, Duende. A misoxinia tradicional de tantos autores do pasado seguramente provén de apuntes coma este, e probablemente tamén moitas das ambigüedades sexuais que se lle atribúen.
É curioso verdade que sucedan cousas como esas, este fin de semana aínda estiven en casa dunhas persoas que non tiñan libros, discos, cómics nin nada que se lle parecera, e deume a impresión de estar nun lugar absolutamente desolado e devastado (eso sí tiñan unha Play).
Quedeime coa curiosidade de saber se terían bolis ou algún tipo de folio, porque carecer xa dun instrumento coma estes para min sería como unha forma de suicidio en vida. Cando encontres a algunha muller que faga algún comentario oportuno sobre a túa estantería,quero que me presentes ás súas amigas. (Ese comentario de arriba axuda, aínda hai esperanza.)
Ah, e gracias por ser tan fiel seguidor das “Crónicas Messianas”.

Anónimo dijo...

Home, Elric, algo de decoración haberá, pero eu todas as estanterías que vin con libros notei a diferencia entre aquelas deseñadas a modo de confetti, ou a base de promocións, a pesar da calidade das obras, daquelas feitas con criterio, concedendo que un pode ter reunidos nunha mesma habitación (non na mesma estantería, claro) biografías de Raphael e Martirio e poemas de Rilke, Pound ou Eliot.
Sabes onde percibín maior confusión entre libros lidos e non lidos, nas casas dos pais dos meus amigos (a miña, verbigratia, por parte materna tamén serve de exemplo), porque xunto a libros dos seus estudios, había novelas de certo interese de Torrente, Cela..., de autores norteamericanos da xeración perdida, autores sudamericanos, pero hai que ter en conta aquelo do boom, e que nos setenta e principios dos oitenta sería o habitual mercar ou regalar a eses autores. Ademais, seguro que tiñan a esperanza de lelos o que pasa que xa se sabe..., un traballo, a mocidade que se perde, inquietudes que se abandonan, aburguesamento, a familia con fillos dispostos a incordiar, etc.

Anónimo dijo...

Chaval siento decepcionarte pero no es que este de moda ser friki, si no que se han rebajado las exigencias para ser friki. Hoy en día casi cualquier persona con una afición entra en la definición de friki, ya que normalmente afición significa tener un alto conocimiento de algo con poca utilidad práctica real, de la cual sea capaz de hablar varias horas, que es la razón por la que normalmente se despreciaba a los frikis que solo sabían hablar de elfos, ordenadores, etc. Vamos que friki es aquel que es capaz de acumular una gran cantidad de conocimiento considerado inservible casi todos los demás.

Por ejemplo: ahora mismo podría decir que "Jara y Sedal" es una revista de frikis. Todo aquel que la compre tiene unos habitos concretos, y es capaz de hablar horas y horas sobre un tema que a la gran mayoría le tira de un pie. Por tanto se junta con sujetos con la misma afición, creando un grupo más o menos homogéneo y cerrado. ¡Y vete tu a saber que planean! Con todas esas revistas de armas, ¡incluso la mayoría tienen armas! Hay estos tiempos... en otros tiempos los frikis eran seres inofensivos con dados...

PD: por que ahora se considera friki a cualquiera que le guste la música heavy. Vale que Lordi ya merece ese calificativo por el maquillaje, pero, ¿y el resto? ¿es por como visten? yo pensaba que eso era un gesto de rebeldía. ¿los seguidores de OperaciónTriunfo también son frikis?

PD2: yo llegue a la conclusión de que soy friki sin hacer ninguna clase de test, cuando me dí cuenta de la gran cantidad de objetos únicos y de equipación del DiabloII que conocía, incluso con sus siglas en inglés. Al verdadero friki no hace falta que se lo digan, lo es por uno mismo.

elduende dijo...

Je, je. O primeiro, Breoga´n, aclarar que non teño presa por casar. Só As probabilidades de que unha muller á que un non coñece moito sexa friqui dos cómics son tan pequenas que é como dicir "casarei cando as ras críen pelo". Pero aledome porque atoparas a túa media laranxa. Non é tan sinxelo, non.

Llamitas (ex-messi), grazas a ti por escribir esas crónicas. E sí, a min tamén me da repelús ver unha casa sen ningún tipo de material cultural, porque sei que é pouco o que podo ter en común cos que habitan nela.

Elric, confírmase que es un friki. Noraboa. A túa teoría bibliotecaria esta ben, pero, por esa regra de tres, tamén hai coleccións de discos. Alomenos, a intención de encher as estanterías para aparentar revela un certo pudor que é de agradecer.

elduende dijo...

API, que unha estética que poña de moda implica, necesariamente, que se rebaixen as esixencias para adoptala. E o do frikitest é unha ironía, home.

A.F.Torreiro dijo...

Friki friki...

"Welcome to frikitown, welcome to frikitown..." Que cantaban los frikis en ese espacio televisivo que se veía en una serie (inacabada aunque prometida) de F. de Felipe llamada "Black & Decker"...

Después de esto creo que sobran más comentarios. "Fgiki" (léase con tonillo gabacho-pijo) lo podrá ser cualquiera, pero FRIKI... amigos... FRIKI sólo lo podremos ser los de la vieja guardia y nuestros herederos (que no tienen por qué ser nuestro hijos jejeje).

Marta dijo...

Lo de ser frikis tiene matices...cada uno con su esencia...yo tambien considero que ser friki es ir a la París de Noia y darlo todo como si fuesen Guns and Roses...
Y de comics poco entiendo la verdad, pero me gustan los de Álvarez Rabo (ese dependiente del Corte Inglés de Bilbao que se pone una media en la cabeza para que no lo reconozcan...ese si que es friki!)

elduende dijo...

Vaya, vaya, así que Álvarez Rabo. Un tío genial, sí, aunque últimamente dibuja poco (¿habrá ascendido a jefe de planta?). De todos modos, es un alivio que no tenga que casarme contigo, no por ti, sino porque así evito batirme en duelo con Lae de los laes, que es un tío que me cae muy bien.

Y, sí, lo que tu dices también es ser un friki, pero en otro sentido. La palabra es muy polisémica y lleva a errores.

Más información en:
http://melnibonenews.blogspot.com/2006/05/mis-sobre-friquismo.html

Unknown dijo...

Jus!!
Pois como o Breogán, I am frik and I am proud!! E teño tetas!!! E non quero casar!!! E pouco máis... Doulle a todo o que podo, pero sobre todo rol, videoxogos (Monkey 4Ever!!), pinículas e cómixes... De Rabo algo lin, e o que me parece é que é unha sachada como un mundo, pero non está mal. Aínda así, quédome con Vértigo.

Unknown dijo...

Fuá!! E agora que leo con detemento o de API... que pasada de rosca home!! Concodo con que ultimamente o termo friki se estendeu máis alá das fronteiras orixinais, rebaixando algo o nivel de coñecemento requerido para poder entrar nesa élite mais eu non penso que sexa moda: a moda pasa. A moda foi O Señor durante tres ou catro anos e agora só seguimos levando anel e camisetas certas persoas. Os que ían á moda pasaron a outras cousas. Sen embargo, algo de bon tivo: engadir hordas ás nosas filas que, se ben comezan polo baixo, xa irán chegando xa, que eu tampouco nacín aprendida. Por certo, que eu saiba aos heavys non se lles chama frikis a todos, chámaselles heavys e algún deles é friki si, pero máis nada.
Jiji... e eu deime conta que era friki cando dixen no instituto que as miñas pelis favoritas eran Willow e El vuelo de los Dragones e ninguén as coñecía. Tamén coñezo os escuros segredos de K. Dick, mais iso non é frikismo é saber a verdade: eu estou viva e vós mortos...Bwhabwhabwha!!!!

elduende dijo...

Grazas pola visita, Pris, e pola declaración de principios. O feito de ter dous cromosomas X xa te supón 5 puntos extra no frikitest, así que tes todos os meus respectos. De todos modos, reafírmome no da moda.

A promoción que se lle deu este ano ó choio do Día do Orgullo Friki, a peli de V de Vendetta ou as coleccións de Literatura Fantástica e de Ciencia Ficción que Planeta de Agostini puxo nos quioscos confírmano. Dende logo, é algo pasaxeiro, pero a min me parece que estamos en pleno auxe. Tamén o noto en que á xente agora lle divirte a miña camiseta de Spider-Man, cando hay anos era un motivo de rexeitamento.

Unknown dijo...

Seino seino... vergoña me debería de dar, pero hai anos que fixen o test (saquei un montón, agora non recordo con exactitude... debería volver facelo). Déboche unha caña!! jiji

Anónimo dijo...

Respondendo a Pris...

Willow unha película descoñecida? pois telecinco a bota unha vez o ano, polo menos, cando ten que encher oco un sábado pola tarde.

Sobre o heavy... tes razón, creo que me explicara un pouco mal (acabo de releer, e explicarame fatal). Sobre este tema, é lectura obligada:
http://www.viruete.com/articulos/2005/heavys90.htm

E para rematar. Hai vida máis alá do sobrevalorado ESDLA.